Stali czytelnicy wiedzą, że lubimy rozpoczynać zagadnienia filozoficzne, żeby następnie wyciągnąć z nich porady praktyczne. Nie bez powodu mówimy, że Agile to filozofia. Jednak pamiętajmy, że powstała ona z praktyki. Dziś przedstawimy wam kilka takich refleksji co do sposobów działania Scrum Mastera. Opowiemy też, jak taki scrummastering ma się do codzienności naszej pracy.
Scrummastering w teorii
Podręcznik Scruma daje nam dosyć abstrakcyjną odpowiedź na temat obowiązków Scrum Mastera: facylitowanie wydarzeń scrumowych, usuwanie przeszkód i tak dalej. W rzeczywistości, codzienna praca jednego przedstawiciela tego zawodu mocno się różni od drugiego. Te różnice zależą od poszczególnych potrzeb produktu/zespołu, któremu ten Scrum Master służy oraz jego/jej podejścia. I właśnie to podejście sprawia, że decyzje podjęte przez SM-a będą wpływały na sukces zespołu.
Wielu czytelników na pewno dostrzegło referencję do książki Daniela Kahnemana “Thinking, Fast and Slow”. Jeżeli nie, polecamy umieścić ją w swoim backlogu. W dużym skrócie, Kahneman opowiada o tym, że nasz mózg korzysta z dwóch różnych sposobów myślenia, które często wchodzą ze sobą w konflikt. Te style myślenia – szybki i wolny – mają różne przeznaczenia. Często jednak mieszamy je ze sobą, używając jednego tam, gdzie tak naprawdę nadaje się drugi. A to skutkuje popełnianiem różnych błędów.
Analogicznie, mamy zasadniczo dwa różne podejścia do scrummasteringu. I, według mnie, nazwanie ich „szybkim” i „wolnym” jest jak najbardziej trafne. A więc, czym się różnią i kiedy je stosować?
Szybki scrummastering
Podejście szybkie jest bardzo naturalne dla SM-ów o niewielkim doświadczeniu. Co wcale nie znaczy, że nie jest wartościowe dla tych doświadczonych. Problemem jest to, że Juniorzy często go nadużywają. Wynika to głównie z ich mniejszego doświadczenia. Świeżo upieczony Scrum Master jest pełen entuzjazmu. Poznał przecież tak dużo przeróżnych praktyk, narzędzi, warsztatów i tak dalej. To wszystko fascynuje i łatwo poczuć się jak dzieciak w cukierni, który musi wszystkiego spróbować. A więc Junior wypełnia kalendarz swojego zespołu wszelakimi szkoleniami, warsztatami i zabawami. Ma tysiące oryginalnych pomysłów i jest pewien, że potrzebne są Wielkie Zmiany.
Niestety, nie zawsze takie podejście jest słuszne. Często powoduje ono, że robimy mnóstwo zbędnych ruchów. Tracimy energię i czas, nie analizując odpowiednio alternatyw i tego czy zwrot na inwestycji będzie dobry. Szybki scrummastering u początkującego SM-a często jest spowodowany, niestety, egoizmem. Co prawda nie jest on intencjonalny, jest to właśnie przykład dzieciaka w cukierni. Zamiast zastanowić się, jaka jest wartość tych wszystkich czynności dla zespołu, patrzymy na to, co byłoby fajne dla naszego własnego doświadczenia. Lub dla zabawy. Bo nie wiem jak Wy, ale my się świetnie bawimy kiedy pracujemy.
Scrummastering wolny
Wolny scrummastering jest zupełnie przeciwny do opisanego powyżej. Ten styl priorytetyzuje Powrót do Podstaw ponad Wielkie Zmiany. Zamiast próbowania tysiąca nowych rzeczy, skupiamy się na codzienności. Mamy swoje Wydarzenia Scrumowe, Product Backlog Refinement, zarządzanie współzależnościami i tak dalej. I nad nimi właśnie cały czas pracujemy. Raz za razem robimy te same rzeczy, skupiając się na tym, żeby robić je jak najlepiej. Przekonajmy się, że wyciskamy maksimum wartości z naszych codziennych 15 minut. Upewniamy się, że nie pomijamy niczego istotnego na Planowaniu. Że rzeczywiście przeglądamy nasz Przyrost, a nie tylko “coś tam pokazujemy Interesariuszom”. Udzielamy Velocity należną uwagę. Nie pomijamy trudnych kwestii pod czas Retro. I tak dalej…
Tu należy podkreślić, że żadne z tych podejść nie jest złe samo w sobie. Każde z nich, w odpowiedniej dawce jest konieczne. Scrummastering wolny demonstruje „budowanie projektów wokół zmotywowanych ludzi”, pozwala nam eksperymentować, próbować nowych podejść i uczyć się na swoich błędach. Wariant szybki demonstruje dążenie do pragmatyzm, „maksymalizowanie ilości niezrobionej pracy” – odrzucanie wszystkiego, co nie jest niezbędne. Pomaga również ustawić stabilny rytm, który będziemy mogli podtrzymywać w nieskończoność.
Kiedy scrummasterować szybko, a kiedy wolno?
Pomysł na ten post przyszedł do mnie, kiedy robiłem sam dla siebie retrospektywę własnej pracy na obecnym produkcie. Od ponad roku służę kilku zespołom pracującym w różnych strefach czasowych. Całodobowe pokrycie naszego produktu wsparciem jest kluczowe dla tego biznesu, a więc nie można z tego zrezygnować. Musiałem więc zadbać o to, żeby każda strefa miała zapewnione odpowiednie procesy scrumowe, a jednocześnie miałem ograniczony czas dla każdej z nich. To nie byłoby możliwe bez wypracowania odpowiedniego rytmu – rzeczywiście stabilnego i możliwego do utrzymania.
W takiej sytuacji nie mogłem sobie pozwolić na ciągłe próbowanie mnóstwa oryginalnych pomysłów. Jeżeli robiłem jakiś warsztat, musiał on być naprawdę kluczowy. Żeby więc dać swoim zespołom jak największą wartość, musiałem odrzucić próby robienia „więcej” i skupić się na robieniu „jak najlepiej”. Mniej Wielkich Zmian, więcej Powrotu do Podstaw. Dzień w dzień, robienie cały czas tych samych rzeczy, tych samych wydarzeń, tylko ze stałym pragnieniem do wyciskania z nich całej możliwej wartości. I jeden PI po drugim, rezultaty zaczęły być widoczne. Wiem, że to zaczyna brzmieć trochę jak Kanban, jednak pamiętajmy, że w Scrumie chodzi o zwiększanie wartości produktu. Jeżeli jedynym szlakiem jest zwiększanie wartości wydarzeń Scrumowych i unikania mniej wartościowej pracy, to jesteśmy w domu.
Niech to podsumowanie nie wprowadza was w błąd, że wolne podejście jest lepsze od szybkiego. Jak już powiedziałem wcześniej, oba są konieczne i dla obu znajdzie się miejsce. Jeżeli znaleźliśmy się w sytuacji, gdzie cały czas scrummasterujemy szybko, to może to być odpowiedni moment, żeby zrzucić obroty.
