Do napisania tego tekstu zainspirowało mnie kilka sytuacji ze wspólnym mianownikiem. We wszystkich ludzie nie zachowują się tak, jak życzą sobie tego inni. I nie ma tym absolutnie nic dziwnego. Jedyne co budzi zdziwienie, to właśnie zdziwieni ludzie.

Dziś wracamy do fundamentów – będzie trochę o budowie zespołów, trochę o wymaganiach, ale przede wszystkim – o zwinności. Oraz o przekazywaniu pracy z rąk do rąk, oczywiście.

Najpopularniejsze strategie „rozwiązywania konfliktów” to tak naprawdę pseudorozwiązania. Walka, ucieczka czy separacja zwaśnionych stron brzmi całkiem sensownie, ale to tylko pierwsze wrażenie. Im dłużej się nad tym zastanowimy, tym szybciej dojdziemy do wniosku, że takie pseudorozwiązania konfliktów nie prowadzą do żadnych rezultatów!

Jednym z powodów kryzysu zawodowego, nie tylko w życiu Scrum Mastera, może patologiczna kultura organizacji. Jeśli pracujesz w firmie, która przejawia tendencje opisane w tym tekście, to możesz mieć pewność, że Twoje poczucie „utknięcia w miejscu” bierze się właśnie stąd.

Metodyka Agile to hasło, które słyszę od wielu osób z wielu różnych organizacji. Czasami ktoś ma na myśli coś dobrego, ale bardzo często świadczy o tym, że nie wiemy o czym mówimy.

W dzisiejszym odcinku naszego bloga – szybka porada, a jednocześnie powrót do korzeni i do tego, o co w tej całej zabawie ze zwinnością chodzi. Dziś przypominamy o eksperymentowaniu.

„Garbage In, Garbage Out” to powiedzenie, które powstało w oparciu o nazwy systemów kolejkowych takich jak FIFO i LIFO. Nasz dzisiejszy bohater dotyczy jednak czegoś zupełnie innego, a jego znaczenie wykracza poza informatykę.

Wiele firm i organizacji sięga po podejście zwinne (agile) z niezrozumiałych powodów. Niektóre próbują zwiększyć efektywność, przyspieszyć tworzenie rozwiązań, skrócić mityczny time-to-market. Są też tacy, którzy szukają elastyczności. Ale czy ją znajdą?

Jeżeli już ktoś zaczyna wprowadzać jakikolwiek mierniki, to zwykle dotyczą one samego procesu wytwórczego. Podejście zwinne powinno być skupione wokół produktu, ale niestety prawie nikt nie sprawdza, jak nasze produkty sobie radzą.

Temat dzielenia wymagań jest jednym z naszych ulubionych. Pierwszy raz na poważnie zajęliśmy się nim blisko 10 lat temu, gdzie na pewnym projekcie na którym borykaliśmy się z dość typowym problemem: słyszeliśmy, że „nie da się” podzielić niektórych wymagań.