Aby Retrospektywa była naprawdę skuteczna, musi spełniać pewne kryteria. Dziś przedstawimy osiem kluczowych cech udanej Retrospektywy Sprintu, które pomogą Ci w tworzeniu lepszego środowiska pracy i osiąganiu lepszych wyników. A bezpośrednio – pozwoli na wygenerowanie usprawnień do naszych procesów.
Bezpieczna przestrzeń
Pierwszą i najważniejszą cechą dobrej Retrospektywy Sprintu jest stworzenie bezpiecznej przestrzeni, w której członkowie zespołu mogą wyrazić swoje opinie, myśli i uczucia bez obawy przed osądami czy reprymendami. Bezpieczne środowisko sprzyja szczerej komunikacji i otwartej dyskusji, co jest kluczowe dla udanej retrospektywy.
Powiedzmy to sobie wprost, transparentność to sól Retro. Bez tego nie ma nawet sensu się spotykać. Dlaczego często jest z tym problem? Przyczyn może być wiele – obecność przełożonych, brak otwartości, wcześniejsze błędy…
Skupienie (na najważniejszych kwestiach)
Retrospektywa nie powinna być miejscem do wytykania wszystkich błędów i problemów, ale raczej do skupienia się na tych najważniejszych. Zespoły często debatują nad wieloma aspektami, chociaż nie wszystkie z nich są równie ważne. Priorytetyzacja powinna dotykać także tematów na retro.
Nie ma sensu zajmować się smakiem kawy, jeżeli nie mamy żadnego działającego środowiska i od dziesięciu Sprintów nie udało nam się nic przetestować. Skupmy się na tym, co najważniejsze. Nikt nie powinien czuć, że jego czas został zmarnowany na nic nie wnoszące dyskusje.
Znacząca
Ta cecha wiąże się z poprzednią. Jeśli debatujemy o rzeczach istotnych, to nasze tematy, pomysły i rozwiązania powinny być ważne z punktu widzenia skuteczności, efektywności i jakości. Fajnie jest sobie usprawnić rzeczy, których nawet nie zauważymy w codziennej pracy, ale to nie to nam chodzi na retro.
Zastanówmy się, czy dla członków naszego zespołu dana Retrospektywa faktycznie miała jakiekolwiek znaczenie? A co gdyby się nie odbyła?
Skutkująca zmianami
Jednym z najważniejszych celów Retro jest podejmowanie działań mających na celu wprowadzenie konkretnych zmian. Dlatego ważne jest, aby każda Retrospektywa kończyła się stworzeniem planu działań, które zostaną podjęte w następnym Sprincie. Jeszcze lepiej, gdyby to były SMART-ne akcje. To podejście zapewnia, że Retro naprawdę przyczynia się do doskonalenia pracy zespołu.
Nie ma nic gorszego, niż tylko „pogadanie sobie” i „narzekanie”, z którego nic nie wynika.
Różnorodna
Stale korzystanie z tych samych ćwiczeń na Retro może być nie tylko nudne, ale i nieefektywne. Dlatego ważne jest, aby eksperymentować z różnymi technikami i ćwiczeniami, które angażują zespół i pomagają w lepszym zrozumieniu problemów oraz generowaniu pomysłów na poprawę.
Oczywiście, nie ma obowiązku korzystania z różnego rodzaju ćwiczeń i technik. Jeżeli naszym problemem jest to, że w ostatnim Sprincie dowieźliśmy okrągłe zero Story Pointów, to po prostu zajmijmy się tym. Zbieranie pomysłów i wybór kwestii nie ma sensu, jeżeli wszyscy wiemy, co jest najważniejsze.
Facylitowana (a nie prowadzona)
Retrospektywa powinna być facylitowana przez Scrum Mastera lub osobę z zespołu, ale nie powinna być „prowadzona” przez jednego lidera. Nawet jeśli w poprzednim Sprincie zrobiliśmy coś, co bardzo zdenerwowało naszego PO, to być może ktoś inny ma jeszcze poważniejsze problemy. A nawet jeśli nie, to nie może być tak, że jedna osoba zdominuje całą dyskusję.
W końcu każdy na retro uczestniczy w nim jako „Członek Scrum Teamu” (a nie Deweloper, Product Owner czy Scrum Master). Żebyśmy nie siedzieli i nie patrzyli się na siebie, potrzebny jest facylitator, ale nikt nie mówi, że ta osoba ma animować i prowadzić całe wydarzenie. I nikt nie mówi, że to musi być SM.
Inkluzywna
Inkluzywność to bardzo modne słowo, ale idealnie pasuje ono do Retro. Każdy członek zespołu powinien mieć możliwość wyrażenia swojego zdania i uczestnictwa w dyskusji, wszystkie problemy powinny zostać odnotowane, a głosy – wysłuchane.
W retrospektywie powinny uczestniczyć wszystkie osoby, które były zaangażowane w Sprint, włączając w to Deweloperów, Product Ownera oraz Scrum Mastera. Tak jak już zostało to powiedziane, wszyscy występują nań jako „Członkowie Scrum Teamu”. Nie ma ważnych i ważniejszych. Tak samo nie ma mniej nieistotnych kwestii i pomysłów. Ponieważ jesteśmy ograniczeni timeboxem – są takie, o których nie zdążymy porozmawiać, ale nie możemy uciszać ludzi za samą próbę zwrócenia uwagi na jakąś kwestię.
Refleksyjna
Ostatecznie, udana retrospektywa nie kończy się na samej dyskusji. Po ustaleniu działań do podjęcia, ważne jest ich monitorowanie i śledzenie postępów. To zapewnia, że rzeczywiste zmiany są wprowadzane i że zespół cały czas się rozwija. Kiedy powinniśmy się tym zajmować? Oczywiście na Retro!
Ważne jest, żeby sięgnąć pamięcią (bądź do notatek) i zobaczyć, jak przebiegała poprzednia Retrospektywa i czy przypadkiem nie powinniśmy podjąć jakichś działań w kontekście tego, co ustaliliśmy na koniec poprzedniego Sprintu.
I tyle!
Retrospektywa Sprintu to kluczowy element Scruma. Niektórzy mówią, że najważniejszy, przynajmniej jeśli chodzi o ciągłe doskonalenie pracy. Aby Retro było udane, musi ono przebiegać w pewien otwarty sposób. To oczywiście nie są wszystkie cechy udanego Retro, ale jeśli Wasze Retrospektywy spełnią przynajmniej te osiem puntków, na pewno nie będzie źle!
Nie zapomnijcie o subskrypcji naszej #białkowej listy mailingowej. Poza cotygodniowymi e-mailami, poradami i felietonami znajdziecie tam też zniżki na nasze szkolenia i warsztaty, darmowe prezenty i wiele więcej!
