Pamiętacie o Value Points? A może w ogóle nigdy o nich nie słyszeliście? Spokojnie, nikogo to nie zdziwi. Przecież i tak mało kto w ogóle pamięta, żeby szacować i zapisywać wartość poszczególnych wymagań.

Lubimy zarówno teksty z cyklu „How To”, jak i te w których na negatywnych przykładach pokazujemy „How Not To”. Dziś więc przyjrzymy się temu, jak łatwo można przedobrzyć z wprowadzaniem usprawnień.

Kryteria SMART to technika, którą agile’owa filozofia przygarnęła i której już nigdy nie wypuści z ramion. W naszym środowisku najczęściej słyszymy o celach wyznaczanych metodą SMART oraz o SMART-nych akcjach z retro.

Moja dzisiejsza teza jest bardzo prosta i brzmi: większość zespołów, które widzimy na co dzień, jest za duża. Bardzo rzadko mamy do czynienia z sytuacją, w której podzielenie pracującej razem grupy osób nie wyszłoby wszystkim zainteresowanym na dobre.

Nie ma czegoś takiego jak idealny rozmiar User Story. Jedne wymagania są mniejsze, inne większe. Ważne, aby zespoły, które mają je przekształcać w działające oprogramowanie czuły się z nimi dobrze. Są jednak pewne czynniki, które warunkują rozmiar Historyjki Użytkownika.

Release Planning to jedno z najbardziej pożytecznych wydarzeń, które warto wprowadzić w sytuacji, w której mamy do czynienia ze Scrumem w dużej skali. Zresztą, w każdym podejściu zwinnym realizowanym w skomplikowanym środowisku i w odpowiednio dużych projektach, Release Planning może się przydać.

W tym artykule przyjrzymy się bliżej Prawu Little’a (Little’s law), jego historii i zastosowaniu. Jest to bardzo istotne pojęcie dla wszystkich systemów kolejkowych, ale przyda nam się także do zarządzania pracą.

Pracując zwinnie powinniśmy opierać swoje działania, zmiany i eksperymenty o twarde dane. Nawet jeśli „wydaje nam się”, że wiemy jak coś zorganizować lepiej, to musimy to potem umieć zweryfikować. Tu nieocenione są wartości liczbowe, które jasno pokażą nam, czy mieliśmy rację, czy też się myliliśmy.