Zapraszam Was na kontynuację nauki języka japońskiego. Była Gemba, czyli m.in. miejsce pracy. Dziś czas na inne pojęcie. Shuhari, bo o nim mowa nie dotyczy ani kanbana, ani lean-management, ale pasuje idealnie do opowiedzenia w jaki sposób następować powinien rozwój.

Mini-waterfall to popularna nazwa na błędne rozumienie sposobu zwinnej pracy. W miejsce kompleksowej analizy na początku projektu robimy to samo, ale w fazach, produktach czy innym okresach. Czy ma to sens? Odpowiedź na to pytanie jest jasna i powszechnie znana. Ale czy Refinement nie robi nam ze zwinności waterfalla?

Bardzo często słyszymy pytania na temat Scruma w większej skali. I chociaż bardzo chcielibyśmy zająć się nimi wszystkimi, musimy tego słonia jeść po kawałku. Tak więc w cyklu „dziś pytanie, dziś odpowiedź” – kto synchronizuje prace Zespołów Scrumowych?

Dzisiejszy tekst będzie bardziej filozoficzny, niż analityczny. Będą to moje obserwacje tego, jak rynek IT w Polsce zmienia się przy okazji masowego wdrażania Scruma i przechodzenia na zwinną stronę mocy. Agile to jednak mały element całej tej układanki.

Teza na dziś: Scrum nie jest elastyczny. Możemy wypełnić pomysłami jego ramy, ale te są sztywne. Czy elastyczność (ang. flexibility) i zwinność (ang. agility, chociaż częściej po prostu agile) mają ze sobą cokolwiek wspólnego?

Wiele z naszych tekstów powstaje w odpowiedzi na krytykę podejścia zwinnego. Częściowy efekt synergii, to moja robocza nazwa, której od tej pory będę używał tłumacząc, dlaczego 0,2 to nieskończenie więcej niż zero. Bo ileż można słuchać, że „naszego produktu nie da się budować przyrostowo – albo wszystko, albo nic!”

Skoro wszystkie role są w Scrumie na tym samym poziomie, a zespoły same organizują sposób wykonania pracy, to czy w ogóle znajdziemy jakieś miejsce dla kierownika? Czym ma się zajmować nasz bezpośredni przełożony?

Wracamy do naszego trochę zapomnianego agile’owego słowniczka. Dzisiaj rozprawiamy się z dwoma słowami i zastanawiamy się, co to znaczy „iteracyjny”, a co „przyrostowy”. A może już wiecie?

Spotkałem się ostatnio z ciekawą tezą, która głosi, że zespół musi dojrzeć do Scrum, żeby umieć w pełni go wykorzystać. Czy taki „zespół długodojrzewający” to kierunek w którym powinniśmy podążać? Czy faktycznie musimy mieć czas, aby się rozpędzić?