Wygląda na to że im wyższa temperatura, tym poważniejsze przemyślenia. Podobnie jak to miało miejsce w ostatnich kilku tekstach i filmach, dzisiejsze pytanie „Komu robimy dobrze?” jest co najmniej dwupoziomowe.

Im bardziej ostatnio zastanawiam się nad tym, czym się zajmujemy, tym bardziej dochodzę do wniosku, że nie powinniśmy bawić się „w zwinność”, tylko nazywać to po prostu optymalizacją procesów. I wcale nie powinno być to trudniej sprzedawać niż „agile”.

Tytuł dzisiejszego tekstu to nie popularny clickbait, a realny problem, który dotyczy wielu osób. Słowo „Zespół” denerwuje w szczególności osoby zarządzające, Project Managerów, a nawet Product Ownerów. Nie denerwuje na pewno Scrum Masterów. O co chodzi?

Zachwalanie podejścia zwinnego twierdzeniem że jest ono odporne na zmienne wymagania to bzdura. O wiele lepsze jest powiedzenie, że jest ono odporne na niedokładne i nieprecyzyjne wymagania. Ale zacznijmy od początku.

Agile to coś więcej niż tylko frameworki czy praktyki. Kluczowe jest ciągle ulepszanie: produktów, które tworzymy oraz samego sposobu pracy. Musimy ciągle znajdować przestrzeń do ulepszania przez wychodzenie ze strefy komfortu, próbowanie czegoś nowego, prowadzenie eksperymentów, itd. Dziś pomówimy właśnie o eksperymentach, na które nie każdy się odważy. Przed Wami – Profit Sharing.

Miało być pozytywnie z początkiem roku, ale ile razy można słyszeć, że „To u nas nie zadziała”? Skąd się bierze ten pesymizm i przeświadczenie o tym, że to, co u innych się sprawdza, u nas okaże się porażką? A miało być pozytywne myślenie, gotowość na porażkę i w ogóle agile mindset…

Muda to dobrze wszystkim znane marnotrawstwo. Ale nie jest to  jedyna przypadłość, której warto unikać. W dzisiejszym tekście poznamy także Muri, czyli przeciążenie i Mura – nierówną produkcję. Zapraszam na krótką lekcję japońskiego.

Czy zespoły powinny mieć wolną rękę do ustalania sposobu pracy i wręcz być „puszczone samopas”, aby znalazły najlepszą i najbardziej efektywną drogę? Niektórzy krzykną „tak, oczywiście”, a inni będą wieścić katastrofę. A odpowiedź jak zwykle brzmi „to zależy”.

Czym się różni „zwinny Developer” od „zwykłego” i dlaczego ten pierwszy jest na wagę złota? Co sprawia, że coraz więcej i więcej potrzeba ludzi, którzy potrafią szybko dostarczyć wartościowe oprogramowanie? Zastanówmy się też, które firmy będą potrzebowały szybko wytwarzanych skomplikowanych systemów i dlaczego prawie wszystkie?

Dziś w kąciku praktycznego Scruma porozmawiamy o Celu Produktu i Celu Sprintu. Punktem wyjścia będzie dla nas pytanie, jak wyznaczać te cele, jeżeli nasz zespół zajmuje się milionem drobnych i niepowiązanych ze sobą rzeczy?