To, co robimy i mówimy samo w sobie bardzo dużo mówi o nas i o sytuacji w jakiej się znajdujemy. Są tacy, co powiedzą wszystko i wszędzie, a niektórzy nawet zrobią to taktownie. Jednak wiele ludzi nie jest ani przesadnie asertywna, ani odważna. Dla nich musimy zadbać o odpowiednie środowisko.

„Stop starting, start finishing”, czyli „Przestań zaczynać, zacznij kończyć” to znane hasło z okolic podejścia Lean. Ma jednak ono znacznie szersze zastosowanie i o wiele głębsze konsekwencje.

Inspekcja bez Adaptacji to bardzo częsta agile’owa choroba. Niby przyglądamy się naszym procesom i produktom, ale co z tego, skoro nie wyciągamy wniosków. Tu nie chodzi o to, żeby sobie pogadać. Tu trzeba coś zmienić.

Jeżeli coś robimy dwa razy, to zwykle można założyć, że jedno wykonanie jest niepotrzebne. To dość śmiała teza, ale postaram się ją w kilku krokach przedstawić tak, aby broniła się sama. Uwaga! W dzisiejszym tekście będzie pełno tzw. buzzowrds, jak np. agile, waste, redundancja.

Dziś dotykamy niezwykle wrażliwego tematu. Tekst ten będzie próbą odpowiedzi na odwieczne pytanie, czy silosy w zespołach pomagają, przeszkadzają a może w ogóle nie mają żadnego wpływu na budowane rozwiązanie?

Tak naprawdę chciałem zapytać „Z kim Wy pracujecie?!”, ale nikt nie jest wolny od pewnych ułomności naszego umysłu. A więc, z kim my pracujemy? I czy rzeczywiście nasze obawy i projekcje mają podstawy?

Nie macie wrażenia, że dziś nikt nie osiąga obiecanych przez „agile mindset” korzyści? Dla kogo jest ta cała zwinność? Kto z niej korzysta, a kto powinien? I dokąd to wszystko zmierza?

Omawiania sloganów, akronimów i powiedzeń ciąg dalszy. Ciągle łapiemy się na tym, że nie opowiedzieliśmy albo nie wyjaśniliśmy jakiegoś sformułowania, kóre wydaje się dla nas oczywiste. Dziś nadszedł czas, aby rozprawić się z „Release Early, Release Often” i powiedzieć dlaczego jest to korzystne.

Z jednej strony wiemy, że warto jest próbować nowych rzeczy, nawet jeśli są trudne i mogą zakończyć się niepowodzeniem. Z drugiej strony niektórzy chcą wesprzeć takie przedsięwzięcia osobami, które zagwarantują im sukces. Ale czy to jest w ogóle możliwe?

Jak już wkładać kij w mrowisko, to niech to będą najbardziej niebezpieczne mrówki. Jak to jest z tą dokumentacją w podejściu zwinnym? A może dokumentacja w ogóle nie jest nam potrzebna, niezależnie od tego czy to agile, czy też nie?